Zeynep Akgün, Sayat Uşaklıgil Zamanın Ruhu Tuvale Sızarken

Nostaljinin estetikle harmanlandığı kişisel sanat yolculuğunu ve eşi Zeynep Akgün ile birbirlerini sanatta nasıl beslediklerini anlatan ressam Sayat Uşaklıgil, geçmişin izlerini bugünün tuvaline nasıl taşıdığını MAG Okurlarıyla paylaşıyor.

Eserlerinizde geçmişe dair figürler ve nostaljik öğeler sıkça karşımıza çıkıyor. Bu yönelimin sizdeki başlangıç noktası neydi?

Eski olanı hep sevmişimdir. Eskinin yaşanmışlığını, estetik anlayışını, müziğini, sinemasını… o zamanlar moda olan her şeyi. Küçüklüğümde okuduğum çizgi romanları ve seyrettiğim filmlerin  sinema afişlerini çizerek kopyalardım. Çocukluk hayallerimden biri de sinema afişi tasarlamaktı. Seyrettiğim siyah beyaz filmlerin lobi kartları, eski dönemlere ait siyah beyaz fotoğraflar, çizgi romanlar, plak kapakları ve her türlü illüstrasyonlar beni çok etkiliyordu. Eğitimimin ardından, profesyonel sanat hayatımda bu öğeleri tuvallerimde kullanmaya başladım. Onları eski kitap illüstrasyonları estetiğiyle birleştirip kolaj mantığıyla harmanladım.

Siyah-beyaz ve renkli alanların çarpıştığı estetik diliniz hakkında neler söylemek istersiniz?

Rengi çok sevdiğim halde, uzun zamandır tuvallerimde ikinci plana attım. Kullandığım konular gereği rengi minimum düzeye indirdim. Yeni işlerimde çoğunlukla tek bir rengin vurucu etkisini kullanmayı tercih ediyorum. Genelde fonda kullandığım kırmızı, turuncu gibi sıcak renkler siyah-  beyaz bir ön planla birleşince kompozisyonun enerjisini arttırıp daha dinamik hâle getirebiliyor.

Eserlerinizde sıklıkla kullandığınız malzemeler nelerdir? Belirli bir malzemeye yönelmenizin özel bir nedeni var mı?

Resim yapma sürecim son derece geleneksel. Kurguluyorum ve boyuyorum. 2014-2020 yılları arasında üretimimi hızlandırması açısından akrilik boyayı tercih ettim. Daha sonraki yıllarda tekrar yağlı boya kullanmaya başladım. Yağlı boya sonuçta geleneksel malzemedir. İstediğiniz gibi şekillenir. Yeri geldi mi etleşir, yeri geldi mi incelir. Duygusu vardır yağlı boyanın. Hep boya kullandım eserlerimde, başka bir malzeme kullanmayı da hiç düşünmedim açıkçası. Dediğim gibi tamamen klasik yöntemler kullanıyorum. Bunun yanı sıra, resimlerimi oluşturma aşamalarında çeşitli fotoğraflardan yararlanıyorum. Farklı fotoğrafların birbiri içine geçmesine, katman oluşturmalarına imkân sağlayarak dinamik ve geçirgen atmosferler kurguluyorum. Ayrıca resmin, oluşum sürecinde kendini inşa etmesine ve değişmesine de izin veriyorum.

Eşiniz Zeynep Akgün’ün çalışmalarından ilham aldığınız oluyor mu? Ya da bu konuda karşılıklı bir alışveriş yapıyor musunuz? Atölye sohbetleriniz, çalışmalarınıza yön veriyor mu?

Eşimle atölyemiz ortak. Birbirimizin üretim aşamasını görüyoruz. İster istemez, farkında olmadan etkileşimler mutlaka oluyor. Eskiden çalışmalarımız benzerlikler taşıyordu. Birbirimize fikir ve  eleştiri verdiğimiz zamanlar çok oluyordu. Bu zamanla azaldı, bilinçli olarak bundan kaçınır bile olduk, çünkü resim bireysel yapılan, kendine ait mahremi olan bir şey. Herkesin kendine göre doğruları ve dünyası var… Zaman içinde biz de birbirimize karşı müdahaleci olmamayı, diğerinin alanına girmemeyi öğrendik ve kendi tarzlarımızı oluşturduk.

Bunun yanı sıra, beraber müzeleri gezmeyi çok severiz. Özellikle yurt dışındaki önemli müzeleri, sergileri takip ederiz. Gezdiğimiz, gördüğümüz yerlerden besleniriz, dünyada sanat alanında neler oluyor, deneyimlemeye çalışırız.Atölye sohbetlerimiz tabii ki çalışmalarımıza yön verir. Bazen bir ressam, bir resim hakkında muhabbet ederiz. Aynı dili konuşmak çok güzel ve bize resim yapma enerjisi veriyor.

Müjdelemek istediğiniz yeni sergi hazırlıklarınız var mı? Planlarınızdan bahseder misiniz?

Şu anda atölyemde  üretim aşamasındayım. Ankara’da bulunan Artfolio’nun düzenlediği  projelerde yer alacağım. Hatta önümüzde, beraber katılacağımız ArtNovo ve ArtAnkara Uluslararası Sanat Fuarları var. Kişisel bir sergi hazırlığım bu yıl için yok.