LONDRA HER ZAMAN BİR NUMARA

“Londra mı, Paris mi?” sorusunu o kadar çok duymuşumdur ki…Kişiye göre pek tabii ki değişir cevabı. Benim için ise Londra öne geçti zaman süreçlerinde. Fransızların özellikle Parislilerin bazen epey garip kaçan ben merkezli yaklaşımları ve Louvre Müzesi’nde dahi,-ki sanat evrenseldir- açıklamaların sadece Fransızca oluşu ve benzeri pek ama pek çok şey bana birleşim programlarının olanca gücüyle çalıştığı, dünyanın sadece dünyalılardan oluşan evrensel bir gezegene doğru dönüştüğü şu zamanlarda Fransızların bu büyük gerçeğe gerçekten çok Fransız kaldıklarını düşündürtmüştür. Bunun karşısında Londra’da ise; her daim, her milliyetten, her kesimden, her fikirde insan, sanatta, politikada, modada, her yerde ve her şeyde karma bir programı gayet hoş görülü bir şekilde yakalamıştır. Hippilerin de bu kültürden çıkmış olması kesinlikle tesadüf değildir. Özgürlük; felsefenin öte tarafında Londra’da yeme, içme kültürü bakımından zaten yeryüzünün Nirvana noktasıdır, bu herkesçe malum. Her mutfağın, en güzelinin, her yerde en ala şekilde bulunabilmesi, benim gibi gayet sıklıkla seyahat eden ve yeme içme keyfinde sınır tanımayan biri için çok çok önemli. Yakın zamanda büyük kızım buraya taşınacağı için sıklıkla orada bulunmam gerekecek ve restoranlarla ilgili detaylı bilgilerimi paylaşacağım sizlerle. Şimdilik sizeZuma, Novikov, Balthazar, Milos, Zeferano, Hakkasan, GayLords, Benares ve Nobu’yu tavsiye ediyorum. Gece kulübü olarak 5th Hertford Street PrivateMemberClub’ın altındaki Lulus£u tavsiye ediyorum. Maddox da görülmesi gereken bir yer. İlk kez gidenler için mutlaka o meşhur iki katlı kırmızı otobüslerle şehir turu tavsiyemdir. Zira, bu denli bilinen bir şeyi mutlaka yapmalılar. Bu gidişimde ayrıca simsiyah iki katlı otobüsler de gördüm ki, gerçekten çok ilginçti. Onlar sadece mezarlıkları gezdiren fantastik bir turmuş. Sizin için fotoğrafını çektim hemen tabii ki.Kim ne derse desin, kalbimde bir yer bu gezegende hala krallar, kraliçeler, prensler ve prenseslere ait şeyleri seviyor. Saraylar da her daim merakımı çekmiştir. Prenses Diana öldüğünde gerçekten içimde bir yer sızlamıştı. Kraliyetler bana hep çok fantastik gelmiştir. İngiltere’ye iniş başladığında “Birleşik Krallık’a hoş geldiniz” anonsu bile bana bir masal diyarına inişe geçtiğimiz duygusunu verir hep. Bu arada meşhur Harry Potter serisinin de bana Londra sokaklarında dolaşırken pek çok şeyi çağrışım yaptırdığını eklemeliyim. Modanın merkezi bu şehrin vitrinleri son zamanlarda hep hareket eden mekanizmalardan oluşturuluyor. Vitrinlerde dans eden dansçı kızlar, şarkı söyleyen bir Elvis Presley, trapezde sallanan bir jimnastikçi kız sadece Harrods’ın bir iki camında gördüklerimdi. Şehrin tüm vitrinlerinin hareketli mankenler ve moda performanslarıyla dolu olduğunu düşündüğünüzde tüm şehir her an kıpır kıpır kıpırdıyor olarak görünüyor gözünüze. LondonEye dev bir dönme dolap. Dünyanın başka şehirlerinde de var. Binmek beni çekmedi, zira, her gidişimde hava çok soğuktu ve önünde metrelerce kuyruk vardı. Başbakanın evinin olduğu sokak ve evi yani, 10 Downing Street turistlerin her zaman çok ilgisini çeker. Ben de orada polislerle fotoğraf çektirdim. İngiliz bir arkadaşımın dediğine göre o polisler asla gülümsemezlermiş. Fotoğrafımı görünce çok şaşırdı çünkü polis çok gülüyordu.En sevdiğim yerlerden biri; çok karanlık ve derin mahzen gibi garip mağaramsı restoranlarda en dipte ahşap masalarda oturup dev şamdanlardaki mum ışığında şarap peynir ve et üçlüsünü tatmak. O garip ortam bana sanki orta çağda olduğum izlenimini veriyor. Londra’yı anlatmam bir sayıyla zaten mümkün olmayacak. İlerleyen zamanlarda sizleri Londra sokaklarında gezdirmeye devam edeceğim.