Ornek sanatcı

 

Emekli TRT sanatçısı, ressam Gönül Akın geçtiğimiz günlerde çok anlamlı bir sergi açtı. Pet Holding 35. Yıl Kültür ve Sanat Etkinlikleri çerçevesinde gerçekleşen bu serginin tüm gelirini Köksal Eğitim Vakfı’na bağışladı.

 

Bu değerli sergi sırasında kendisiyle söyleşi yapma fırsatı bulduk. KEV Yönetim Kurulu Başkanı Pınar Köksal’ın da bize eşlik ettiği söyleşimizde Gönül Hanım’a sanat yaşamı ve bu özel sergiyle ilgili sorularımızı yönelttik…

 
Gönül Akın kimdir? Sizi, sizden dinleyebilir miyiz?
Gönül Akın: Ben evvela babaanneyim. Ses sanatçısıyım ve Ankara radyosundan emekli oldum. Kırk sene TRT’de sanatçıydım.

 

Peki, ressamlığa nasıl başladınız?
G.A: Önceden zaten resim yapıyordum, çocukluktan beri… Okuldayken resim derslerinde en güzel resimleri ben yapardım. Resim yapmayı kendim keşfetmiş durumdayım ama ikisinden birisini seçmem gerekiyordu. Babam da eski insan olduğu için İstanbul’a akademiye yollamadı beni. Ne yapacaksın, ne edeceksin orada tek başına? diyerekten yollamadı. Ondan sonra Ankara’da kaldım ve müzisyenliği tercih ettim. Bir gün radyoya imtihan açıldığını duydum. O zamanlar evliyim ve kocamdan gizli gidip imtihana girdim, birincilikle kazandım. Devremin birincisiyim ve benim sicil numaram bir.

 

İlk resim serginizi nasıl açtınız?
G.A: İlk resim sergimi hocamın desteğiyle açtım. Rahmetli hocam Eşref Üren: “Artık sergi açabilirsiniz efendim” dediği zaman Sıhhiye’de yerin altında bir devlet galerisinde açtım. O zaman bana ders veriyordu, Eşref Üren. Beni Lütfü Günay’a yolladı. Türk Amerikan Derneği’nde yıllarca Lütfü Hoca’ya gittim, benim asıl hocam odur. Ama ilk başlangıcım Nusret İklim’leydi, kendisi sulu boyacıdır. Önceleri bir şeyler yapıyorum ama ne yapıyorum? Mesela vazo yapıyorum, yarısı kesik… Kompozisyon bilmiyorum… Baktım ki resim herkes tuvale yapıyor, ben kâğıda yapıyorum. O bana çok yardımcı oldu.

 

Yurt dışında sergileriniz oldu. Yurt dışına açılmayı nasıl başardınız?
G.A: Amerika’da öyle bir imkân buldum. Benim oğlum ve gelinim orada. Beni bu konuda desteklediler ve oradaki sergilere iştirak ettim.

 

Resimlerinizde aktarmak istediğiniz duygu ve düşünceler nelerdir?
G.A: Renk olarak ben moru çok severim. Aktarmak istediğim duygular benim iç dünyamdır ve çoğunda da müzik vardır. Hep birer küçücük nota vardır uçlarında bir yerlerinde. Arasanız bulursunuz; kuyruklu küçücük bir nota…

 

Ressamlık yaptınız, müzisyenlik yaptınız hangisi sizin için önce geliyor?
G.A: Şu anda ressamlık önde geliyor. Artık emekli müzisyenim, şu anda da ressamım. İki altın bileziğim var yani.

 

Sayın Pınar Köksal, sizi de tanıyabilir miyiz?
Pınar Köksal: Benim esas mesleğim eczacılık. Eşimin teklifi sonrasında Pet Holding bünyesinde çalışmaya başladım. 88’den bu yana yirmi bir yıldır burada çalışıyorum. Bizim bir vakfımız var; Köksal Eğitim Vakfı. O vakfın yönetim kurulu başkanıyım.

 

Gönül Hanım’ın Pet Holding’deki sergisi nasıl gerçekleşti?
P.K: Gönül Hanım yeni binamızda sergi salonumuzun olacağını duyunca “Eğer bir sergi açabilirsek ben bütün resimlerimi Köksal Eğitim Vakfı’na bağışlamak isterim.” dedi. Çok mutlu olduk, ilk defa bizim vakfımıza gönülden gelen bir bağış teklifi aldık. Ondan sonra da Gönül Hanım’la konuştuk. Aslında Ocak ayına yetiştirmeye çalıştık ama yapamadık. Sonra sömestr tatilinde yapalım dedik ancak insanlar Ankara dışında olacaklardı. O yüzden şimdi açtık.

 

G.A: Bu sergiden çok memnunum, fevkalade mutluyum.

 

Pınar Hanım, siz de sanatla iç içe yaşayan bir insansınız. Siz neler hissediyorsunuz?
P.K: Ben aynı zamanda fotoğraf da çekiyorum ve ben de bir fotoğraf sergisi açarak ilk defa o zaman gelirini Köksal Eğitim Vakfı’na bağışlamıştım. Bestekarlıktan gelen bir duygum olduğu için aynı heyacanı şu anda sanatçıyla paylaşıyorum. Çünkü bizlerin sanatçı ruhu olduğu için, başka birisinin aynı heyacanı duyması daha zor. Ben de sanki kendi sergimi açıyormuşum gibi büyük heyecan duydum.